In 2020 werden er op steeds meer plekken in het land zwemlessen verzorgd voor jeugdige asielzoekers. We hopen dat dit na de lockdown periode weer snel kan worden opgepakt en op andere plekken navolging krijgt. Waar zwemlessen worden gegeven werkt het zwembad, de zwemschool of vereniging vaak samen met een asielzoekerscentrum (AZC), school en/of gemeente. Naast de uitdagingen die er zijn om dit met elkaar te organiseren en financieren zijn er ook regelmatig vragen over de inhoud van de zwemles. Wat leer je de kinderen (eerst), met name als je weet dat kinderen (uit een AZC) waarschijnlijk maar een korte periode zwemlessen kunnen volgen? Leer je tieners (ook) andere vaardigheden en kennis dan de jongere kinderen? Titeke Postma heeft daarom in de publicatie ‘Zwemles voor asielzoekers: tips voor zwemlesaanbieders’ een aantal tips op een rij gezet die ze in de afgelopen jaren verzamelde vanuit haar betrokkenheid bij het kennisproject NL Zwemveilig.

Doordat de concrete tips over zwemlessen voor asielzoekers zijn gekoppeld aan een bredere visie op zwemveiligheid vormen ze ook interessante ‘munitie’ voor vervolgdiscussies over de waarde van zwemdiploma’s en de vraag wanneer een jongere wel/niet in het diepe mag recreatief zwemmen? En of je als lesgever naast het aanleren van zwemvaardigheden gedurende het zwemlestraject bij oudere kinderen ook doelgericht werkt aan kennis en bewustwording over risico’s en eigen vaardigheid? Het is belangrijk om op deze manier met elkaar te blijven nadenken over de inhoud van zwemlessen en betekenis in termen van zwemvaardigheid en zwemveiligheid.

Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) stimuleert actief dat alle AZC’s samenwerken met een zwemlesaanbieder en dat hun bewoners kunnen leren zwemmen. Ze werken daarin samen met de Nationale Raad Zwemveiligheid, gekoppeld aan hun gezamenlijke ‘Nationaal actieplan zwemveiligheid asielzoekers’ en mede verbonden aan het Nationaal Plan Zwemveiligheid.

Foto: Lisette Vlassak