Ouders moeten de nodige hobbels nemen om passende zwemles voor hun kinderen te vinden indien sprake is van een motorische of mentale beperking. Dit blijkt uit onderzoek van het Mulier instituut, uitgevoerd in opdracht van de Nationale Raad Zwemveiligheid. Het gaat daarbij niet alleen om de vaak langere trajecten en bijkomende kosten maar ook om het te beperkte aanbod. Dit kan verklaren waardoor het zwemdiplomabezit van deze doelgroep substantieel achterblijft bij dat van hun leeftijdsgenootjes, zoals eerder is vastgesteld.

Als eerste ervaren ouders dat er veelal zeer weinig informatie beschikbaar is met betrekking tot zwemlessen die op deze doelgroep zijn toegesneden. Het gaat daarbij om aangepaste groepsgroottes, aandacht voor overmatige prikkels en vanzelfsprekend om de kennis en de vaardigheden van de betrokken instructeurs. Niet alleen de informatie maar ook het aanbod zelf wordt overigens als beperkt ervaren. Hoewel er zeker goede ervaringen zijn, zien ouders met regelmaat een tekort aan de benodigde kennis bij instructeurs. Vaak is ook de interactie met de ouders, om daarmee tot een voor het betrokken kind optimale aanpak te komen, voor verbetering vatbaar. Afhankelijk van de financiële situatie van het gezin spelen de hogere kosten als gevolg van de vaak langere lestrajecten vanzelfsprekend een rol. Gemeenten bieden daarbij soms ondersteuning maar het ontbreekt aan landelijke uniformiteit.

Titus Visser van de Nationale Raad Zwemveiligheid: ‘Het is duidelijk dat we als branche nog stappen te zetten hebben om deze complexe doelgroep beter te bedienen. Samen met zwemlesaanbieders, maar ook gemeenten, zullen we komende tijd kijken hoe de ervaren belemmeringen zoveel als mogelijk kunnen worden weggenomen.’